Salta en omgeving

Zoals in ons laatste verslag we zitten in Salta.

Zondagochtend in alle vroegte zijn we aangekomen na een reis van 27 uur. 3 bussen verder en 900 kilometer doet je toch afvragen waarom zo lang.
Gelukkig mogen we gelijk in onze kamer en kunnen heerlijk douche, dat hebben we wel gemist.
Fris en fruitig gaan we de stad een beetje verkennen. We hebben besloten niet al te veel te doen.

We belanden op plein in het centrum en drinken een kopje koffie en genieten van de zon.
Hierna brengen we een bezoek aan het Maam museum. Hier zijn de opgravingen van de vulkaan Llullaillaco. Op bijna 7000 meter hoogte zijn hier de offers van de Inca's gevonden. Het zijn 3 jonge kinderen die levend geofferd zijn. Voor wie dit echt interessant vind hierbij een linkje.
http://www.maam.gob.ar
Het was heel bizar om een zes jarig meisje te zien zitten die nog redelijk intact was. Zelfs haar uiterlijk was nog goed zichtbaar.
De drie kinderen worden afwisselend getoond. Iedere 6 maanden wordt 1 van de kinderen in een beschermde atmosfeer tentoongesteld. Wel liggen in beschermde glazen vitrines alle spullen getoond die met de kinderen mee zijn begraven. Het is eng om te zien dat alles nog in een perfecte conditie is na zo lang.

Na dit bezoekje slenteren we nog wat door de stad en besluiten met de Teleferico (kabelbaan) naar het hoogste punt van Salta te gaan om over de stad uit te kijken.
We zuigen wat zon op en wachten tot deze ondergaat achter de bergen, waarin Salta ligt ingeklemd.

De volgende dag starten we rustig en besluiten een tour te bespreken voor de dinsdag. Ondertussen valt ons oog op een middag paardrijden.
Zo gezegd zo gedaan. Maandagmiddag hebben we een BBQ op een ranch in de bergen van Salta met een ritje op een paard.
De BBQ is voortreffelijk en voor het eerst in dagen zien we weer groente!
Paardje rijden blijkt niet ons roeping. De helm te groot het paard te hoog en de spieren niet soepel genoeg. De rit is echter prachtig door de bergen. En doet ons al het andere vergeten.
Het pad waarover de paarden ons dragen zijn smal en vol met rotsblokken. En ondanks dit komen we na een super mooi uitzicht over de vallei, waarin de ranch ligt, heel beneden.
De gaucho stelt voor dat we even in galop moeten. Geen goed plan! Omdat de caps die we dragen net even iets te groot zijn zien we helemaal niets meer. De bewegingen die we maken hebben niets meer met paardrijden te maken. Onze lachspieren maken overuren.
Na deze beproeving komt de beproeving van afstappen. Op onze meest charmantste manier proberen we van ons Ros af te dalen. Sorry geen foto's of video's van.
Na een heerlijk dag vroeg naar bed want morgen is er weer de volgende beproeving.

Dinsdag stappen we om half 8 in de bus voor een tour naar Humahuaca. We zullen eerst Purmamarca aan doen en daarna Tilcara om dan te stijgen naar 3000 meter om Humahuaca te zien.
Onze spaans en een beetje engels sprekende reisleider vertelt een heleboel onderweg, helaas veel al in het Spaans.
We snappen wanneer we moeten uitstappen en wat er is te zien.

De eerste stop is de Cerro de los sieta Colores, of te wel de berg van de zeven kleuren.
Een prachtig gezicht.
Hierna reizen we af naar Tilcara om de opgravingen van de universiteit van Buenos Aires te zien van een oude Inca trail.

Na de toch wel zeer zwaar stijgende trip komen we aan op plaats van bestemming. Het sabbelen op de coca bladeren heeft iets geholpen maar niet voldoende. We zijn wat licht in het hoofd. Wel zijn we blij dat we er niet op hebben gekauwd. De reisleider heeft uitgelegd dat we dan namelijk een toilet probleem gaan hebben. Je maag kan dit namelijk niet verdragen. We hebben geen kotszakjes bij ons. Bij het innemen van coca bladeren middels thee is het een laxeermiddel. Ook dat hebben we hier niet nodig.

We zien het beeld van de laatste inheemse overheerser die door de Spanjaarden is overmeestert. De naam houden jullie te goed van ons.

Na een lange dag die heel koud begon en langzaam warmer werd gaan we weer terug naar Salta.
De temperatuur verschillen zijn soms best groot. Zo is het rond 8 graden in de ochtend maar rond de middag staat er al snel 22 graden op de teller.

Moe maar voldaan van weer een prachtige dag vol met mooie herinneringen gaan we proberen niet al te vroeg te gaan slapen. We kunnen maar niet wennen aan het tijd verschil.
Morgen niets op het programma dus kunnen we eindelijk eens proberen uit te slapen.

Woensdag plannen we onze overige dagen wel weer in en doen het na ons hoogte avontuur even rustig aan.
We gebruiken onze "vrije" dag om alles te plannen voor de komende periode. Nu weten we uit ervaring ondertussen dat daar vaak niet heel veel van komt.
We bespreken dan ook nog maar een tour naar Cafayate en gaan treinkaartjes kopen. We gaan zaterdag de Tren de Las Nubes (treintje naar de wolken) doen. Deze trein rijd maar 1x per week. Zaterdag zullen we dan dus letterlijk in de wolken zijn.
Het is nog maar 1 van de weinige treinen die in Argentinie rijden. in 1992 zijn de treinen verdwenen uit Argentinie. Geen idee waarom, we hebben er niet naar gevraagd.

Nu eerst slapen want donderdag wanneer jullie aan de lunch beginnen in Nederland gaan wij maar weer een keertje in de bus zitten. Een ritje van 200 KM om lekkere wijntjes te drinken in Cafayate.

Vanuit Salte, Salute (proost).