Jungle Jane

Zoals Brigitta heeft geschreven zijn we aangekomen en hebben we onze intrek genomen in ons hostel.

Mijn eerste dagen in het park zijn prachtig, ik wordt getraind om met Millie de ocelot te mogen gaan wandelen iedere dag.
Ze is een prachtig beest en als je haar ziet begrijp je pas waarom.
Ze is als kitten bij Inti Wari Yassi terecht gekomen omdat haar moeder is afgeschoten voor haar vacht. Millie was toen nog maar een paar weken oud.
Hierdoor heeft ze veel affectie moeten missen en ook nooit geleerd voor zichzelf te zorgen. Helaas kan Millie dus nooit meer in de vrije natuur geplaats worden en moet ze haar dagen in een kooi doorbrengen. Haar wandelingen met vrijwilligers is dus een must voor haar.

Na de eerste dag met haar te hebben doorgebracht heb ik gezien hoe lief, lui en ook gevaarlijk ze kan zijn. De huidige verzorger is echter al heel lang haar maatje en daarom kan hij van alles met haar. Ze zuigt zelfs aan zijn duim.
Door de jungle lopen met een wat erg grote kat aan een touwtje is ook een nieuwe ervaring. De trails zijn niet gemakkelijk en ik glij dan ook voortduurend uit. Gelukkig hangen er genoeg takken en wortles van bomen om mij aan vast te pakken. Ze loopt niet heel veel maar wat ze loopt is niet echt een begaanbaar pad. Lek gestoken door allerlei insekten en met kramp in mijn voeten eindig ik de dag op het ontmoetingspunt. Helemaal vol van mijn nieuwe opdracht.

De volgende twee dagen gaan verlopen voorspoedig en ik mag dan ook op vrijdag voor het eerst met Millie alleen gaan wandelen.
Ik kijk er enorm naar uit. Helaas Millie niet en terwijl ik haar touw aan haar halsband doe grijpt ze mij in mijn linker onderbeen en linker arm.
Ik ga gelijk uit de kooi. Laat ons beide even laten afkoelen en kalmeren en ik verzorg mijn wonden. Helaas laat ze mij niet meer in haar kooi.
Ik ga naar beneden en laat mijn wonden verzorgen. Helaas gaat het vandaag niet meer lukken. Ik verzorg haar wel en keer dus nog 3x terug bij haar kooi. En aangezien het een hele klim is naar haar kooi vermoed ik dat het met mijn conditie ook wel goed gaat komen.
De volgende dag ga ik vol energie en goede moed weer de berg op. Deze keer is er geen probleem en hebben we samen een heerlijke dag in de jungel. Ze gaat vaak of trail en ik neem dus ook genoeg insekten en takjes in mijn haar en kleding mee naar huis. Het was geweldig en ik ben helemaal vol van mijn ¨katje¨.

Helaas gaat het zondag weer helemaal mis in de kooi bij het aandoen van haar touw. Wat er gebeurt is en waarom ze mij heeft aangevallen blijft een raadsel. Ook de mensen van het park weten het niet.
Mijn rechter dijbeen is ernstig toegetakeld en het duurt dan ook 1,5 uur voordat mijn wonden zijn schoongemaakt en de divers zijn geplakt. Ik mag de rest van de dag niet meer lopen zodat mijn wonden niet opengaan. Ze blijven namelijk maar bloeden. Pas in de avond bloed het niet meer.
Mijn been is ondertussen stijf en enorm blauw aan het worden. Ik ga dan ook niet meer mee uit eten met de club en geef mijn been rust.
We hebben afgesproken dat ik morgen gewoon zal proberen te werken maar niet meer met Millie. Ik kan mij niet meer opladen met genoeg zelfvertrouwen om haar kooi in te gaan. En daarbuiten kan ik moeilijk lopen en dus zeker niet de trails doen die zij loopt.
Ik baal verschrikkelijk dat mijn avontuur zo eindigd met Millie maar het is niet anders. De volgende dag zal ik werken met Coatis. Kleine harige monstertjes die mij geen kwaad kunnen doen.

De kleine monstertjes zijn geweldig en erg lief en aanhankelijk. Ook zij hebben allemaal een ¨mensen´verleden die je liever niet hoort. En helaas leven deze dieren in gevangenschap vele jaren korter dan in het wild.
Ik ben gelijk verkocht voor 3 van hen. Waterman is een mager scharminkel dat net aan het genezen is van een aanval van een andere coati. Hij is echter vrolijk en vooral er dommig. Omdat ze aan een runner zitten, een touw tussen twee palen, raken ze vaak verstrikt.
Dan is er nog mama die allerlei trauma´s heeft en dus vaak staat te waggelen. En ten slotte is daar Fito die mij gelijk op de eerste dag al beklimt.

Ondanks mijn teleurstelling over Millie wind ik deze nieuwe vriendjes ook erg leuk. Ze zitten in oude kooien dus ik heb een hoop werk te doen!
Zodra ik foto´s mag maken van ze zal ik deze plaatsen.

Ciao voor nu en welterusten.